Buenos Aires to Montevideo
Door: Dat ben ik
Blijf op de hoogte en volg Maurice
28 Juli 2013 | Uruguay, Montevideo
Hola, bedankt voor alle berichten en felicitaties!
Tijd voor een nieuw (koud)verhaal, geschreven vanuit Montevideo. Voor de onwetenden/onnozelen (Luuk), dit ligt in Uruguay.
Buenos Aires
Na min of meer 5 weken heb ik eindelijk door hoe ik mijn backpaktas een beetje fatsoenlijk inpak en juist afstel, niet dat daarvoor de hoognodige techniek is vereist, maar meer omdat ik te lui was om uit te pluizen wat nou de meest ideale inpakmanier en afstelhoogte was. Wat overigens erg fijn is, de sneldrogende handdoek. (Carry en Theo bedankt hiervoor!) Slaapoordopjes zijn trouwens ook heilig voor mij, om het volume van snurkende mensen met een paar decibel te verlagen, alsmede de belachelijke harde hiphopmuziek van auto's die 's nachts als idioten langs het huis oprijden.
Wat mij ook erg goed bevalt is het alleen reizen, je ontmoet zo snel mensen, je wordt "gedwongen" om Spaans te spreken, hebt geen verplichtingen, afhankelijkheid of iets dergelijks, freedom - heerlijk!
Met Mario (1e couch) heb ik dollars gewisseld voor pesos, omdat de rate hier absurd is, bij de banken: 5,5 pesos en op straat 8 pesos.. Blij dat ik dus wat dollars had meegenomen! Dit is de schuld van de regering, omdat de reserves van de centrale bank opraken en ze dus o.a. bij buitenlanders geld terugverdienen, corrupte, oplichterspraktijk dus.
Heb verschillende goede gerechten gegeten bij Mario, bijv. Choripan, soort chorizo met brood, typisch Argentijns voedsel!
Maandags werd ik opgehaald door een nieuwe couchsurfer, een meisje (Guillermina) die bij haar familie woont. Dit leek mij perfect om de Argentijnse cultuur en tradities in levende lijve te ondervinden. Uurtje reizen en toen waren we gearriveerd in San Fernando, de iets rijkere buurt van Buenos Aires met ca. 200.000 inwoners. Arnhem is hier bij wijze van dus een buurt. Dus dan kun je nagaan hoe groot Buenos Aires wel niet is.. Die dag meteen een rondleiding door een gedeelte van de stad gedaan, tof om weer een rondleiding te krijgen van een Argentijnse. Ik had de luxe om in haar bed te mogen slapen, wees gerust, zonder haar.. Zij sliep bij haar zusje op haar kamer, op een matras, dus ik had het nog niet zo slecht bekeken;)
De volgende dag begonnen met een fatsoenlijke douche met massagestralen en een ontbijt, weer bestaande uit koekjes met koffie, gelukkig hadden ze ook wat stokbrood:) Zij eten meestal alleen koekjes en misschien een klein bolletje.. Dan om 12 uur of 13 uur begint hun lunch, een warme maaltijd, varierend van: pasta, empanadas (gevuld met gehakt of groenten o.i.d.) of stokbrood met soep, niet verkeerd eigenlijk! Dan is om 5,6 of 7 uur Merienda, koffie met een snack.. Denk aan, torta fritas (soort deeg met een bak vol vet (teveel van het goede voor mij) en dat gaat i.d. oven. Dit was echter niet mijn favoriet. Ook keer brownies op, die ik natuurlijk niet kon weerstaan, heerlijk! En ik had uiteraard trek rond 6 uur, dus ik bleef maar eten, aangezien zij bleven zeggen, pak maar hoor. Nouja de eerste keer zeg ik natuurlijk: ´´nee dankje hoor´´, maar na 2 keer aandringen grijp ik de kans;)
Het avondeten begint bij hen pas om 9,10 of 11 uur.. best wennen in het begin, maar met tussendoor wat fruit en stokbrood overleefde ik het wel! Heb daar heerlijk gegeten, veel vegetarisch, want de andere dochter is vegetarisch. Gelukkig studeert ze voor kok en kon ze prima gerechten maken, veel vis, vers en groenten. Uiteraard ook een keer asado gehad, een barbecue met ECHT vlees, verdomd lekker.. En onmisbaar een Mendoza wijn, tender en elegant. Een mooi verjaardagscadeau, aangezien ik die bij hen heb gevierd. Die avond mooi gevierd in een club, iets voor 24.00 uur binnen dus ik kon nog net 1 biertje drinken voordat ik 24 werd, anders dan normaal, maarja ik was al blij dat ik i.i.g. voor 24 uur binnen was en tenminste van 1 biertje op mijn verjaardag kon genieten! Ook keer naar travestieten club geweest, blij dat ik VIP kaarten had, mijn vorige couch (Mario) had die geregeld, waardoor ik met net iets veiliger voelde.
Sochtends keer naar zwembad geweest, tussen de oudjes, die immers iedere dag zwemmen als medicijn tegen het kreupele wordende lichaam.
Om het wat in te korten, heb het daar super naar mijn zin gehad, een supervriendelijke familie! Typisch Argentijns Kaartspel (Truco) geleerd, althans deels, want zonder handleiding kwam ik er niet uit.. Veel vrienden van hen ontmoet, want ze vonden het zo bijzonder, een Nederlander! Zelfs haar Italiaanse lerares, maarja prima mijn Spaans werd er niet minder van, dus ik vond het allemaal wel prima. Ik heb veel met hen rondgetourd door de stad, continu gratis vervoer gehad, verblijf was ook gratis, oftewel erg cheap en relaxt! Heb dan af en toe ook een luie dag gehad, beetje tv kijken, spaans leren, koffie drinken maar dat kon ik mij toch veroorloven aangezien ik niets hoefde te betalen per nacht. Voelde als een nostalische, studentendag. Opruimen hoefde ook niet, aangezien ze een schoonmaakster hadden en mijn was werd ook nog eens gedaan. Ik werd behandeld alsof ik de zoon van Maxima Zorreguita was, koninklijk. Ik mag dat wel.. Maar om mijn dankbaarheid te tonen heb ik twee keer voor hen gekookt, wat ze erg waardeerden en daarvoor mij de laatste dag voor uit eten namen naar een hamburgerrestaurant, opnieuw smullen geblazen.
Het was daar trouwens vies koud, alsof ik in het Russische front was, -2 graden tot 5 graden.. Handschoen- en dasloos verkleumde ik door de straten, echter bij afscheid kreeg ik die cadeau, overbodig maar uiteraard zeer welkom! Ook nog een spaans boek gekregen om te oefenen.
1 Dag trouwens 23 graden gehad, superraar, met een t-shirt in de zon zitten en de volgende dag met 2 paar sokken en drie lagen kleren de stad in, heb alleen een zomerjas mee..
Laatste dag had ik een ticket gehaald voor Montevideo, met de boot. Ik kon alleen niet slapen daar, dus zou ik bij Mario slapen. Uiteindelijk kon dat niet en heb ik bij een Amerikaanse gast geslapen, die de avond mee uit was met mij en Mario, superrelaxte gast. Een goed ontbijt bereid en weer even Engels kunnen praten.
Montevideo
De boottocht naar Montevideo verliep prima, alhoewel ik wel even schrok dat ik de verkeerde boot had genomen, aangezien de boot naar Colonia ging. Vond ik wel weer typisch iets voor mij, in de verkeerde boot stappen, maar gelukkig ging vanuit daar een bus naar Montevideo. Eenmaal aangekomen zou ik naar een nieuwe host(couchsurfer), maar ik kon haar niet bereiken, telnr. was onbereikbaar om te bellen en had geen wifi op de terminal(bushal). Naar een restaurant gegaan voor wifi, maar ze whatsappte niet terug. Dacht dat ze al sliep, omdat mijn boot ook uur later was. Toen maar aan iemand gevraagd voor een hostel/hotel. Eenmaal bij het hotel aangekomen(lopend) kon ik niet betalen met pas, zucht! Paniek? nee, want ik ben aan het reizen, dus is alleen maar een uitdaging, alhoewel ik natuurlijk wel ff dacht k u t. Dus weer terug naar terminal om opnieuw proberen cash te pinnen. Lukte weer niet, dus nog 1 poging gewaagd voor wifi en om te kijken of ik mijn host niet kon bereiken op 1 of andere manier. Godzijdank had ze mij gewhatsapped en uiteindelijk kon ik daar dus heen, pas om 24.00 uur. Terwijl zij volgende dag examen had, maarja ik was natuurlijk weer blij, scheelde weer 30 euro!
Volgende dag uitgeslapen, Camille(host) was al naar school toen ik wakker werd, zo gastvrij en vertrouwelijk.. Daarna centrum ingeweest, een prachtig gezang van 2 topartiesten, als Nick en Simon mogen aanhoren in de bus. Niet dus, knettervals en hun Engels was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Met vriendinnen van haar keer uit eten geweest, Spanish only, wat soms prima ging, maar af en toe nog steeds klonk alsof een afhaalChinees de bestelling door het luikje doorgaf.
Momenteel ben ik bij een andere couch, 4 blokken verderop dan de vorige, ik wilde ff bij een gast zijn, zij was nl. een beetje saai. Hij weet ook een stuk meer over de historie van de stad te vertellen en is een stuk relaxter! Straks maar eens ff het nachtleven hier uitproberen.
Binnenkort vlucht ik naar Brazilie (Florianapolis), want ik ben die kou wel een beetje beu, alhoewel het vandaag aangenaam weer was!
ps. mijn volgende verhaal probeer ik iets in te korten!
Abrazo Maurice
Tijd voor een nieuw (koud)verhaal, geschreven vanuit Montevideo. Voor de onwetenden/onnozelen (Luuk), dit ligt in Uruguay.
Buenos Aires
Na min of meer 5 weken heb ik eindelijk door hoe ik mijn backpaktas een beetje fatsoenlijk inpak en juist afstel, niet dat daarvoor de hoognodige techniek is vereist, maar meer omdat ik te lui was om uit te pluizen wat nou de meest ideale inpakmanier en afstelhoogte was. Wat overigens erg fijn is, de sneldrogende handdoek. (Carry en Theo bedankt hiervoor!) Slaapoordopjes zijn trouwens ook heilig voor mij, om het volume van snurkende mensen met een paar decibel te verlagen, alsmede de belachelijke harde hiphopmuziek van auto's die 's nachts als idioten langs het huis oprijden.
Wat mij ook erg goed bevalt is het alleen reizen, je ontmoet zo snel mensen, je wordt "gedwongen" om Spaans te spreken, hebt geen verplichtingen, afhankelijkheid of iets dergelijks, freedom - heerlijk!
Met Mario (1e couch) heb ik dollars gewisseld voor pesos, omdat de rate hier absurd is, bij de banken: 5,5 pesos en op straat 8 pesos.. Blij dat ik dus wat dollars had meegenomen! Dit is de schuld van de regering, omdat de reserves van de centrale bank opraken en ze dus o.a. bij buitenlanders geld terugverdienen, corrupte, oplichterspraktijk dus.
Heb verschillende goede gerechten gegeten bij Mario, bijv. Choripan, soort chorizo met brood, typisch Argentijns voedsel!
Maandags werd ik opgehaald door een nieuwe couchsurfer, een meisje (Guillermina) die bij haar familie woont. Dit leek mij perfect om de Argentijnse cultuur en tradities in levende lijve te ondervinden. Uurtje reizen en toen waren we gearriveerd in San Fernando, de iets rijkere buurt van Buenos Aires met ca. 200.000 inwoners. Arnhem is hier bij wijze van dus een buurt. Dus dan kun je nagaan hoe groot Buenos Aires wel niet is.. Die dag meteen een rondleiding door een gedeelte van de stad gedaan, tof om weer een rondleiding te krijgen van een Argentijnse. Ik had de luxe om in haar bed te mogen slapen, wees gerust, zonder haar.. Zij sliep bij haar zusje op haar kamer, op een matras, dus ik had het nog niet zo slecht bekeken;)
De volgende dag begonnen met een fatsoenlijke douche met massagestralen en een ontbijt, weer bestaande uit koekjes met koffie, gelukkig hadden ze ook wat stokbrood:) Zij eten meestal alleen koekjes en misschien een klein bolletje.. Dan om 12 uur of 13 uur begint hun lunch, een warme maaltijd, varierend van: pasta, empanadas (gevuld met gehakt of groenten o.i.d.) of stokbrood met soep, niet verkeerd eigenlijk! Dan is om 5,6 of 7 uur Merienda, koffie met een snack.. Denk aan, torta fritas (soort deeg met een bak vol vet (teveel van het goede voor mij) en dat gaat i.d. oven. Dit was echter niet mijn favoriet. Ook keer brownies op, die ik natuurlijk niet kon weerstaan, heerlijk! En ik had uiteraard trek rond 6 uur, dus ik bleef maar eten, aangezien zij bleven zeggen, pak maar hoor. Nouja de eerste keer zeg ik natuurlijk: ´´nee dankje hoor´´, maar na 2 keer aandringen grijp ik de kans;)
Het avondeten begint bij hen pas om 9,10 of 11 uur.. best wennen in het begin, maar met tussendoor wat fruit en stokbrood overleefde ik het wel! Heb daar heerlijk gegeten, veel vegetarisch, want de andere dochter is vegetarisch. Gelukkig studeert ze voor kok en kon ze prima gerechten maken, veel vis, vers en groenten. Uiteraard ook een keer asado gehad, een barbecue met ECHT vlees, verdomd lekker.. En onmisbaar een Mendoza wijn, tender en elegant. Een mooi verjaardagscadeau, aangezien ik die bij hen heb gevierd. Die avond mooi gevierd in een club, iets voor 24.00 uur binnen dus ik kon nog net 1 biertje drinken voordat ik 24 werd, anders dan normaal, maarja ik was al blij dat ik i.i.g. voor 24 uur binnen was en tenminste van 1 biertje op mijn verjaardag kon genieten! Ook keer naar travestieten club geweest, blij dat ik VIP kaarten had, mijn vorige couch (Mario) had die geregeld, waardoor ik met net iets veiliger voelde.
Sochtends keer naar zwembad geweest, tussen de oudjes, die immers iedere dag zwemmen als medicijn tegen het kreupele wordende lichaam.
Om het wat in te korten, heb het daar super naar mijn zin gehad, een supervriendelijke familie! Typisch Argentijns Kaartspel (Truco) geleerd, althans deels, want zonder handleiding kwam ik er niet uit.. Veel vrienden van hen ontmoet, want ze vonden het zo bijzonder, een Nederlander! Zelfs haar Italiaanse lerares, maarja prima mijn Spaans werd er niet minder van, dus ik vond het allemaal wel prima. Ik heb veel met hen rondgetourd door de stad, continu gratis vervoer gehad, verblijf was ook gratis, oftewel erg cheap en relaxt! Heb dan af en toe ook een luie dag gehad, beetje tv kijken, spaans leren, koffie drinken maar dat kon ik mij toch veroorloven aangezien ik niets hoefde te betalen per nacht. Voelde als een nostalische, studentendag. Opruimen hoefde ook niet, aangezien ze een schoonmaakster hadden en mijn was werd ook nog eens gedaan. Ik werd behandeld alsof ik de zoon van Maxima Zorreguita was, koninklijk. Ik mag dat wel.. Maar om mijn dankbaarheid te tonen heb ik twee keer voor hen gekookt, wat ze erg waardeerden en daarvoor mij de laatste dag voor uit eten namen naar een hamburgerrestaurant, opnieuw smullen geblazen.
Het was daar trouwens vies koud, alsof ik in het Russische front was, -2 graden tot 5 graden.. Handschoen- en dasloos verkleumde ik door de straten, echter bij afscheid kreeg ik die cadeau, overbodig maar uiteraard zeer welkom! Ook nog een spaans boek gekregen om te oefenen.
1 Dag trouwens 23 graden gehad, superraar, met een t-shirt in de zon zitten en de volgende dag met 2 paar sokken en drie lagen kleren de stad in, heb alleen een zomerjas mee..
Laatste dag had ik een ticket gehaald voor Montevideo, met de boot. Ik kon alleen niet slapen daar, dus zou ik bij Mario slapen. Uiteindelijk kon dat niet en heb ik bij een Amerikaanse gast geslapen, die de avond mee uit was met mij en Mario, superrelaxte gast. Een goed ontbijt bereid en weer even Engels kunnen praten.
Montevideo
De boottocht naar Montevideo verliep prima, alhoewel ik wel even schrok dat ik de verkeerde boot had genomen, aangezien de boot naar Colonia ging. Vond ik wel weer typisch iets voor mij, in de verkeerde boot stappen, maar gelukkig ging vanuit daar een bus naar Montevideo. Eenmaal aangekomen zou ik naar een nieuwe host(couchsurfer), maar ik kon haar niet bereiken, telnr. was onbereikbaar om te bellen en had geen wifi op de terminal(bushal). Naar een restaurant gegaan voor wifi, maar ze whatsappte niet terug. Dacht dat ze al sliep, omdat mijn boot ook uur later was. Toen maar aan iemand gevraagd voor een hostel/hotel. Eenmaal bij het hotel aangekomen(lopend) kon ik niet betalen met pas, zucht! Paniek? nee, want ik ben aan het reizen, dus is alleen maar een uitdaging, alhoewel ik natuurlijk wel ff dacht k u t. Dus weer terug naar terminal om opnieuw proberen cash te pinnen. Lukte weer niet, dus nog 1 poging gewaagd voor wifi en om te kijken of ik mijn host niet kon bereiken op 1 of andere manier. Godzijdank had ze mij gewhatsapped en uiteindelijk kon ik daar dus heen, pas om 24.00 uur. Terwijl zij volgende dag examen had, maarja ik was natuurlijk weer blij, scheelde weer 30 euro!
Volgende dag uitgeslapen, Camille(host) was al naar school toen ik wakker werd, zo gastvrij en vertrouwelijk.. Daarna centrum ingeweest, een prachtig gezang van 2 topartiesten, als Nick en Simon mogen aanhoren in de bus. Niet dus, knettervals en hun Engels was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Met vriendinnen van haar keer uit eten geweest, Spanish only, wat soms prima ging, maar af en toe nog steeds klonk alsof een afhaalChinees de bestelling door het luikje doorgaf.
Momenteel ben ik bij een andere couch, 4 blokken verderop dan de vorige, ik wilde ff bij een gast zijn, zij was nl. een beetje saai. Hij weet ook een stuk meer over de historie van de stad te vertellen en is een stuk relaxter! Straks maar eens ff het nachtleven hier uitproberen.
Binnenkort vlucht ik naar Brazilie (Florianapolis), want ik ben die kou wel een beetje beu, alhoewel het vandaag aangenaam weer was!
ps. mijn volgende verhaal probeer ik iets in te korten!
Abrazo Maurice
-
28 Juli 2013 - 08:28
Willy H.:
Hoi Maurice,
We hebben allemaal uitgekeken naar dit verslag zeg!!! En je praat helemaal niet over de Pape, daar staan hier de kranten van vol en het komt zelfs op het journaal. Ik zit met mijn neus IN de televisie om een glimp van jou op te vangen, want er zijn veel jongeren rondom hem. Noppes!!!
Maar als ik zo lees wat je allemaal meemaakt kan ik me er wel iets van voorstellen. Ja en warmte en kou trotseren, dat is reizen.
Fijn dat je zo af en toe een verkeerde boot/bus neemt, dat moet je allemaal zelf oplossen en daar wordt je ZO flink van. Wij glimlachen erbij als we dat lezen en denken dan; typisch....
En het hele mooie van jouw reisverslagen is dat ik de atlas (wat is dat voor ding) pak om op te zoeken waar je zit en dan ook nog wat opsteek van jouw zienswijze over het land en de mensen.
Blijf nog maar lekker rondzwerven en genieten dan is onze topografische kennis weer een beetje bij.
Het lijkt of je met een vriendelijk snuutje en een beetje lef de hele wereld aan kunt. Of zoals Sjoerd zegt met Spaans en Engels en een big smile kun je je altijd redden.
Gisteren was the hole family van Koenen op de Ringdam en hebben wij het over jou gehad natuurlijk, je moet er iets van gevoeld hebben.....
Groetjes uut Wehl, van zo'n ouwe kreupele die ook ieder dag even gaat zwemmen.
Willy -
28 Juli 2013 - 10:30
Hans En Marian:
Hola Maurice
Na een flinke onweersbui afgelopen nacht zitten we aan een heerlijk zondagsontbijt.
Ook je oudste broer is momenteel hier, na gisteren in de buurt van Brussel weer een wedstrijd te hebben
gehad op de 100 en 200 meter.
Hij wist al dat je weer wat te vertellen had. Net als iedereen zijn wij hartstikke benieuwd naar wat je nu
weer hebt meegemaakt. Ook zonder jou was de barbecue vol te houden, jij krijgt immers al genoeg vlees
te zien.
Heb je trouwens de Rio Grande al meegemaakt, of de Amazone met alles wat erbij hoort?
Doet me denken aan het boek wat je van me geleend hebt.
Nou, nog effe volhouden in die kou.
Groeten vanuit een warm Huiisen!
-
30 Juli 2013 - 11:29
Koos Meeuwsen:
Hé wereldburger,
Maurice wat een avonturen. Ik begin me wel af te vragen, of je daar niet voorgoed blijft?
Of biedt het koude kikkerland toch nog genoeg perspectieven?
Wat meer eerbied voor de kreupel wordende lichamen is wel gewenst. Denk alleen maar bijv. aan het lied: Ik heb eerbied voor je grijze haren". en aan het gezegde: oud van lichaam...jong van geest.
Zorreguita....een schone dame van die familie aan de haak slaan? Bij jou straalt gewoon een koninklijke komaf er vanaf, niet?
Hier in Huissen is vandaag de Huissense dag. Dit onder een aardig temperatuurtje, zelfs wat koel.
Je mist nu dat evenement. Maar ja als wereldburger kun je niet overal bij zijn.
Ik wens je vanuit de mooiste stad van Nederland weer het allerbeste toe.
Groeten van,
Koos
-
31 Juli 2013 - 19:26
Irma:
Dag Mauriesje,
Mooi om weer een lang verslag van je te kunnen lezen. Ook wij hebben inmiddels de atlas uit de kast gehaald om te zien waar je nu ziet en het is wel heeeeeeeel ver weg hoor. Ja de Huissense dag was weer een fantastisch feest, met in de ochtend veel grijze kopjes die al zuchtend over de braderie lopen. Tenminste dat heb ik vanmorgen in de krant kunnen lezen. Ik ben al weer aan het werk. John is ook langzaam weer begonnen, heeeeeeel langzaam hoor. Heb je niet een mooie warme trui kunnen scoren, of houden de dames je lekker warm? De meisjes vinden het super leuk om je avonturen te lezen en zijn al aan het sparen voor hun eigen wereldreis. De grote vraag hier is of de nieuwe paus echt verandering gaat brengen of alleen maar een nieuwe kleurtje geeft, roze bijvoorbeeld. Hij heeft wel heerlijk gegeten met een aantal jongeren, jij zat er niet tussen helaas. Nou jochie genieten maar weer en het wordt ook wel weer tijd voor een paar foto's! Van John moet ik je de tip geven als je weer terugga naar Brazilië moet je een tochtje maken door de Mato Grosso, ben je volgens hem met een uurtje doorheen. Xxxx -
12 Augustus 2013 - 17:04
Lia Beikes:
Ha die Maurice!
Denken wij een prachtige ondernemende rondreis door Italië gemaakt te hebben......lees ik jouw verslag....reizen in een razend tempo,indrukken opdoen,steeds weer een andere bank uitproberen,dan weer spaans of engels poekelen en ook nog koken en GENIETEN !
En dan ook nog van die leuke stukjes schrijven,waar de halve wereldbevolking van geniet :-) en je broer ook nog fotografieles krijgt :-) :-)
RESPECT!!
Geweldig te lezen dat je het zo naar je zin hebt!
Zorg maar dat die rugzak goed gevuld gaat worden met alles wat je mee mag maken!
Enne .....keep on smiling hè Maurice! { volgens mij ben je daarmee geboren,dus zal niet moeilijk zijn!)
Ondertussen houden wij hier de economie draaiende en kijken uit naar je volgende verslag!
Liefs en hand op je glas! X Lia
-
12 Augustus 2013 - 17:06
Lia Beikes:
Ps.fotografieles moet topografieles zijn!
:-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
