Sucre to La Paz

Een bofkont, zo mag ik mijzelf wel noemen. Deze "slimme" knaap was nl. zo sociaal geweest om een Boliviaan op een leuke bonus te trakteren, echter moest hij/zij daarvoor wel 4 cijfers ontraadselen, mijn pincode. Ik was zo handig geweest om mijn pinpas in de automaat te laten zitten, wat ik de volgende dag pas ontdekte toen ik mijn pinpas uit mijn tas wilde halen. Zenuwen gierden door mijn lijf. Vlug naar de BNB (Banco Nacional Bolivia) gegaan, daar een gokje gewaagd of iemand daar misschien een pas had teruggegeven en na een tijd kwam er een vrouw met een goudkleurige pas, mijnes! Gelukkig zijn er hier ook eerlijke mensen. Een glimlach stond een aantal minuten op mijn gezicht, net als een kind die een cadeautje van de goedheilige Sint krijgt; wat was ik opgelucht! Een grote, maar menselijke fout, met een goede afloop.

La Paz, een stad tussen bergen in. Met 2 duitse meisjes hierheen gegaan vanuit Sucre {Jessica en Anna}. 2 Rasechte Duitsers, ouderwets gekleed en soms lijkt het alsof ze klaar zijn voor een Bierfest, aangezien ze soort lederhosekleding aanhebben, waarbij alleen nog de hoge sokken ontbreken. Maar verder zijn het leuke meiden en heel chill want zij regelden alles, vervoer, tours, hostels etc. Ideaal, want dan hoefde ik dat zelf niet uit te zoeken. Direct met hen een freewalking tour in La Paz gedaan. De tour was echter geen groot succes, de Australische gids deed een poging tot Spaans, wat mislukte en hij vertelde het ook vrij suf en niet alles klopte! Schandalig want hij woont hier al 1.5 jaar.
Een veelvoorkomend fenomeen in Bolivia is dat de informatie niet altijd gedragen wordt met feiten, geregeld werd ik gevoed met verkeerde info, niet alleen tijdens de tour dus. Maar bijvoorbeeld ook met: de hoeveelheid inwoners; een nulletje teveel, of hoogtes; een paar 1000km te hoog of de weg vragen naar een faciliteit; dan word je van links naar rechts gestuurd. Meerdere personen informatie vragen is dus een vereiste hier.

Met Jessica en Anna de volgende dag de Camino del muerto, de Death road gedaan en het blijkt een peulenschilletje te zijn. Misschien omdat wij Nederlanders met een fiets in onze hand geboren worden, maar i.i.g. heel gevaarlijk was het niet. Het enige wat fout kon gaan is, de bocht uitvliegen of slippen en 200-300m naar beneden vallen, botsen tegen een tegemoetkomende vrachtwagen die je niet ziet aankomen of gewoonweg vallen op gravel met een snelheid van 70km per uur.. maar het was een hele gave rit! Langs watervallen gesjeesd met groenbedekte bergen en zo nu en dan wat florisante bloemen, eindelijk! Om deze overlevingsdag te vieren hebben Anna, Jessicia en ik geslapen in een boomhut (onder een hoek van 75 graden, scheefliggend dus) tussen krijsende papegaaien, sissende slangen, speelse apen, en brullende wilde zwarte beren. 's Ochtends gewekt worden door fauna midden in een ecologisch gebied (la Senda Verde), wat wil je nog meer! 's Avonds stikte het van de vuurvliegen, een waar spectakel om te zien vanuit onze boomhut. De volgende dag genoten van allerlei diersoorten. Een aapje klom zelfs op mij; het blijven koddige beesten. In dat gebied ook een studentenproject 'Moestuin' bekeken. Het lag er alleen een beetje schraal bij, erg rommelig en totaal geen logica. Dus ook hier is nog volop werk broertje. De terugweg naar La Paz opnieuw de Death Road genomen, ditmaal met de auto, smal maar een prachtig uitzicht. Terug van de Death Road eigenhandig mijn kleren gewast in het hostel, in een geleende bak met water met wat sop, onbedoeld. Want het bleek privé te zijn, maar gelukkig vatte de bewaker het positief op en mocht ik mijn was afmaken. Overigens een goed hostel, elke ochtend pancakes!

´´Een tussendoortje´´
De vrouwen in Bolivia zijn niet moeders knapste, gigantisch brede heupen en brede schouders, hen verhouding is bijna 2:1, of duidelijker 1:0.5, 1m lang, 0.5m breed. En ook komisch om te zien dat er dan zo'n ielig ventje (echtgenoot) naastloopt. Maar dat mag niet wegnemen dat hen kleurrijke Boliviaanse trots triomfeert.

Rurrenabaque
Met een speelgoedvliegtuig naar Rurrenabaque, op naar Tarzan en Jane in de jungle. Tijd om te slingeren in de lianen, te zwemmen tussen de piranha's en te slapen in een zelfgebouwde overdekte slaapplek. Dit was het kleinste vliegtuig ooit, met een capaciteit voor ca. 30 man. En behoorlijk gevoelig voor de wind, bijnaam el Vuelo del muerto.. maar alles beter dan een bus nemen van 20-24 uur waarbij de weg en zowel de bus in een zwaar slechte conditie zijn, aldus enkele ervarenden. Zodra we 1 trede uit het vliegtuig waren, kregen we direct een klap van de hitte en de hoge luchtvochtigheid, maar dat is nog altijd beter dan de beginnende, frisse herfst in Nederland. In Rurrenabaque hadden wij een pampastour geboekt van 3 dagen. Na een 3 uur typische Boliviaanse rit, hobbelend etc. aangekomen op de locatie waar we eindelijk het water betraden middels een motorboot. In de pauze was ik net diegene die een noot op mijn voorhoofd ving, wat best gevoelig was.. maargoed wie weet wat mij nog allemaal te wachten stond. Onze motorboottour vervolgde langs schilpadden, vele vogelsoorten, capivaras, kaaimannen en alligators, toch net iets anders wanneer je ze achter een hoogspanningskabel/net/hek ziet. Daarna ook nog een klein tochtje gemaakt door de rivier (Rio Beni) als een echte ranger, terwijl de kaaimannen op de loer lagen en er hongerig uitzagen, alsmede de triljard muggen die bloeddorstig waren en mij van alle kanten belaagden. In het donker opnieuw de rivier bevaren en met zaklampen gezocht naar kaaimannen; vele ogen glinsterden in het licht en hoopten dat de boot kantelde, pech voor hen. De volgende dag op zoek gegaan naar anaconda's, struinend door de moerassen, wegzakken in de modder, wederom met aanwezige kaaimannen, maar helaas de zoektocht eindigde slecht, geen anaconda. Toch was ik content, want de tocht was spannend en erg mooi, o.a. prachtige waterlelies gezien. Na een apetijtelijke lunch, gingen we op zoek naar roze wilde dolfijnen. Deze keer hadden we prijs en konden we zelfs tussen de dolfijnen zwemmen, best stoer! Want de kaaimannen lagen aan de rand te wachten, soms maar 5m verwijderd, maar het was veilig volgens onze gids.. Heelhuids hadden we de dag afgesloten met beachvolleybal, terwijl we de zon langzaam zagen ondergaan. De eerste 2 dagen waren dus zeer geslaagd. Ofschoon, ik werd getijsterd door muggen. Deet, een prima werkend middel tegen muggen, alleen was ik mijn rug vergeten en vielen die lafaards mij dus volop in de rug (met shirt) aan, met als resultaat: veel jeuk de volgende dagen.
Alweer vroeg op moeten staan, om de zonsopgang te bewonderen. Na het ontbijt piranha's aan de haak geslagen, letterlijk en figuurlijk. Deze hadden we tijdens onze lunch verorberd, geen geweldige smaak. Na de lunch het muggengebied verlaten. Ik was ook wel klaar met die plaktroep (Deet) en zonnebrand insmeren.. hele tijd dubbele lagen en dan met 33 graden is geen pretje. Al met al was het soms afzien, maar uiteindelijk wel de moeite waard ook al kostte het mij ca. 50 muggenbeten. Na 3 uur terug hobbelen weer in de bewoonde wereld, veilig en wel, naar een hostel met hangmatten en een zwembad! Onze chauffeur was namelijk slaperig, dus had ik de taak op mij genomen om hem wakker te houden, aangezien ik de bijrijder was. Alsof hij een hond was gaf ik hem iedere keer koekjes en hield ik een interview met de meest simpele vragen, hoe heet die plant, heb je huisdieren etc. Het hielp uiteindelijk, want daardoor bleef hij i.i.g. wakker en leerde ik tegelijkertijd wat over de omgeving en zijn cultuur. Aangekomen in het hostel eindelijk weer lekker baantjes kunnen trekken, een gemis zo nu en dan. Alhoewel het wel regende en het zwembad meer groen dan blauw was. Maar het was een goede manier om alle bacterien, modderspatten, stofzooi en overige resten uit de jungle achter me te laten. Mijn organen en huid konden op die manier weer volledig herstellen.

La Paz
Luieren, een vaardigheid waar ik al over beschikte. Ik pas mij namelijk aan de lokale bevolking aan. Dit neemt echter niet weg dat ik niets onderneem. Minimaal 1 activiteit per dag wordt gedaan, denk aan het lopen naar een restaurant voor een goede maaltijd of een lekker bakje koffie. Het afdingen begin ik ook onder de knie te krijgen en zelfs lol in te hebben, overal kun je hier geld afpraten, zelfs bij het kopen van noodles, i.p.v. 4 Bolivianos, 3, slechts 0.10 cent minder, maar alles is mooi meegenomen.. Het verkeer is overigens hier ook een chaos. Rakelings, claxonerend scheuren ze langs elkaar op. Een richtingaanwijzer kennen ze ook niet en de auto´s lijken afkomstig van vuilstortfabrieken, zowel de kwaliteit ervan als de uitlaatgassen. Erg milieuvriendelijk dus. Gisteren naar Tiwanaku geweest, een historisch plaatsje met ruines van de Tiwanaku (tijdperk voor de Inca´s). Ietwat geleerd over de telling van Inca´s, de rest was niet heel interessant. Bijvoorbeeld over het heilige getal 7. Onze dagen stammen af van de namen van de planeten, de zon en de maan. I.i.g. astrologie speelde een grote rol bij de Inca´s! Dit was ook af te leiden uit een aantal standbeelden.

* Haha Willy, ik las dat er een extra diepvries werd overwegen in Huissen, gunstig want dan wordt dat 'mijn' diepvries, gevuld met vlees:) En dan zal ik hen gewicht weer op het normale peil brengen. En over dat sms-en, ik heb nog steeds geen sponsor gevonden hier, dus ik vond ik dat niet nodig, puur geldverspilling. Maar ik zal jullie hart vanaf nu niet meer in gevaar brengen.
Ja Nick, ik ben erg verzwakt, dus voortaan moet jij het zware werk maar doen en delegeer ik wel.
De kermis missen doet mij weinig, de oliebollen mislopen is wel spijtig. Alhoewel oud en nieuw een mooie gelegenheid is om die schade in te halen! Dus mam.. ;) En over dat ''minder klussen - vervelen,'' maak die klussen maar gewoon af, mijn energie is op na een halfjaar reizen, dus moet ik eerst een halfjaar bijtanken/uitrusten. Dat ANWB-baantje spreekt mij dus eerder aan, instructies geven..

Ik vertrek binnenkort naar Titicaca Lake voor 2 dagen en daarna naar Cusco, waar ik Patricia weer zal zien voor 5 dagen! Daarna vervolg ik mijn weg naar Machu Pichu, een heel goed vooruitzicht dus!!

Tot de volgende keer,
Ciao!!