Lima to Quito

Allereerst, de beste wensen allemaal en een relaxt en gezond 2014 toegewenst!

Het nieuwe jaar heb ik uiteraard goed ingeluid met champagne en rum! Typisch Zuid-Amerikaans oud en nieuw gevierd, in een salsaclub. Niet mijn favoriete muziek, maar gelukkig was ik met superleuke dames dus heb ik mij prima vermaakt! Het oude jaar heb ik trouwens actief afgesloten, surfen in Lima! De meesten zijn overigens op het strand met oudjaar, gelukkig weinig kotertjes die lopen te ravotten met vuurwerk. ´S avonds viel mij het vuurwerk trouwens wat tegen, een schrale vertoning, maar wat de champagne niet minder deed smaken.
Zoals ik al eerder zei Lima is gigantisch; wel waarempel wandel ik naar het strand kom ik een amigo uit Mancora tegen die in Lima woont, erg toevallig! Die dag wederom verbrand, voor de zoveelste keer hier, ook al ben ik 1 maand in het zonnige Mancora geweest.

Het echte reizen is weer begonnen, dus ik was even de kluts kwijt en ging natuurlijk in Lima naar het verkeerde busstation. Gelukkig kon ik voor 10 euro extra met een andere bus toch nog vertrekken..
In Mancora aangekomen werd ik direct als attractie gezien: op de foto met een gringo, hihi en nadat de foto gemaakt was kwam de vader meteen met een aanbod, zijn dochter.. Een vriendelijk aanbod, maar niet aangenomen.
Chill om weer 2 dagen in Mancora te zijn, weer een hoop bekenden en dus veel geschaterd en gebeerpongd die 2 dagen!

Peru, het is een aangenaam land, waarbij ik veel positieve ervaringen heb opgedaan. Deze zin doet mij denken aan het schrijven van een perfect voordoenend CV, maargoed ik kan niet om deze waarheid heen! Peru is het land waar Machu Picchu met kop en schouders boven andere locaties uitsteekt, waar het prachtige landschap van Canyon del Colca trotseert met zijn condors. Het land waar de vrouwen erg vriendelijk en tegelijkertijd soms tamelijk aantrekkelijk zijn. Peru is ook het eerste land waar ik reuzezeeschildpadden heb mogen bezichtigen van dichtbij, het land waar ik het uiteindelijk het langst heb volgehouden, maar liefst 3 maanden, wat mij uiteindelijk 29 dollar aan de grens kostte, aangezien ik niet had gedacht aan mijn paspoortstempel van 60 dagen.. Alswel is Peru het land waar bijna mijn tedere hart was veroverd. Maar met een glimlach reis ik uiteraard graag verder naar een nieuwe uitdaging, een nieuw land, Ecuador.

Binnenrijdend in Ecuador zien mijn ogen een eclatant landschap. Een groen berglandschap dat is gevormd door stof dat terecht komt op de rotsen. Het is dus geen grond, wat je nauwelijks kunt voorstellen als je de foto's ziet. Tijdens de busreis mij meteen gevuld met typische snacks, gefrituurde gevulde aardappel en gefrituurde banaan waar het vet vanaf druppelde. Van het vet dat aan mijn handen zat, zou ik een frituurpan mee kunnen vullen, maar het was lekker moet ik bekennen. Ook fruit mocht niet ontbreken, een ananas zo zoet en sappig dat bij elke hap het sap in de ronde sprietste en mijn medepassagiers dus ook fijn konden meegenieten van deze lekkernij.
Het spontane reisgevoel was al gauw terug. Een Amerikaans echtpaar van rond de 60 ontmoet tijdens het wachten op de bus naar Baños. Toevallig was die man landschapsarchitect en wist hij het een en ander te vertellen over het landschap, bijvoorbeeld dat Eucalyptus hier een onkruid was. Mijn busroute had ik iets veranderd, want anders zou ik 4 uur moeten wachten.. 1,5 uur op de grensovergang was al vermoeiend genoeg om 3 uur 's nachts. Ik had nog geen hostel en de Amerikanen wel dus hen maar gevolgd. Helaas was het hostel vol, maar er was een hostel 1 huis verderop:) prive kamer en een stevig lekker ontbijt voor maar 10 euro, beetje luxe mag af en toe wel. Ze vroegen mij of ik mee uit eten ging, waarom ook niet! Een heerlijke cordon bleu op, leuk zitten kletsen en zelfs mijn maaltijd werd betaald! Mijn Engels is flink verbeterd kan ik merken, wat voldoening oplevert en ditmaal een gratis maaltijd.
Die avond vast informatie gevraagd voor activiteiten. Bij die agency kreeg ik na wat praten een gratis uitnodiging voor een avondtour(fakkelshow en een uitzicht over de stad), weer geluk dus! Een prachtige omgeving in Banos en 30% bestaat hier zelfs uit toerisme..

Een gewijzigd 'plan' nog een dagje een jungletocht erbij pakken! Nog een keer de ervaring hoe het is om tussen de muggen te overleven en de hitte te weerstaan. Gelukkig vielen beide dingen mee. Het enige wat niet mee zat was dat een Argentijnse torta frita naast me in de bus zat. (Torta frita is typische Argentijnse winterse kost, bestaande uit deeg en een halve liter vet). Om duidelijk te wezen, ze nam de helft van mijn stoel in beslag.
Tijdens de tour naar een dorpje geweest waar men in oude tradities van de Quechua stam leeft, bijv. Als kinderen 13-14 zijn worden ze al gekoppeld, of het meisje nou wil of niet en zodra ze 18 zijn moeten ze trouwen. In de prachtige houten
koepelconstructie geschoten met een blaaspijp, waarmee je kleine dieren kunt doden tot 40m afstand en yuccamelk op. Daarna als een echte Quechuaan in een kano stam een rivier bevaren, terwijl de krokodillen onder onze stam hoopten op een Titanic ramp.
Hierna was het lunchtijd en daar was een schommel waarbij je boven het landschap zweefde, fantastisch. Verder hebben we nog aapjes bekeken en een waterval beproefd en tegelijkertijd even kunnen afkoelen.
De mogelijkheid was om een fiets te huren en een fietstocht te maken langs allerlei watervallen. Nat van de watervallen werd ik nauwelijks, maar wel van de regen. Echter deze regenachtige en mystieke sfeer, dankzij de lage wolken, herinnerde mij aan Machu Pichhu. Het had hier iets van weg, slechts de ruïnes en het spannende verhaal ontbrak. Ik liet de regen mijn dag natuurlijk niet verpesten en heb dus goed genoten van de fietstocht, ook wel relaxt dat ik ff alleen was. Hierna tijd voor een siësta en toen ik een toetje wilde kopen kwam ik 3 Argentijnen van de jungletocht tegen die naar een hotspring gingen. Achja waarom ook niet, ff lekker relaxen na een intensieve dag.

Casa del arbol
Op naar een boomhut, zou wandelend ca. 1,5 uur zijn. De taxi was 10 dollar voor omhoog gaan, maar vond ik zonde van het geld en saaier. Eenmaal begonnen aan de klim bleek het toch zwaarder te zijn dan ik dacht. Dan maar een poging tot liften en hop raak binnen 10 minuten! Moest alleen nog wel 2 uur lopen zeiden ze.. dus iets langer dan 1,5 uur. Dan maar nog een keer hopen op een lift. En toen stopte een truck volgeladen met houten kratten. 'Kan ik meerijden, uhm er is geen plaats, ''dan klim ik wel bovenop de kratten en zo geschiedde´´. Dit was natuurlijk geniaal! Daarna gelukkig nog maar 2km klimmen. Onderweg nog een boertje tegengekomen. "Hablas espanol?" 'si'. Meteen heel vriendelijk, aangenaam, blabla en kijk deze orchideën en loop maar mee heb er meer achter in mijn tuin. Voordat ik het wist had ik mijn tanden in verse perziken gezet. En moet je dit zien: een pit die kleeft aan de boom waaruit eindelijk bloemen komen. Alom, fenomenaal en veel leuker dan een suf taxiritje. Op de terugweg ook weer mooi kunnen liften, waarbij opnieuw supervriendelijke Ecuadorianen ontmoet!

Quito
Ik had een host geregeld, alleen de telefoon van hem werkte niet. Geen signaal ofzo, maar geen paniek, heb inmiddels voldoende ervaring. Vlakbij was een KFC en daar was vast wifi en uiteraard ook eten!!
Een hele vriendelijke familie, 2 broers en 1 zus - goed ontvangen, meteen gevraagd of ik wat wilde eten, een retorische vraag natuurlijk. Chocolaatjes erbij, ik voel me hier weer de koning te rijk.
De stad Quito verkend met Erick, heel veel geklommen. Quito is namelijk niet vlak, want het bevindt zich in het berggebied. Vele kerken gezien, oude gebouwen en een piekfijn uitzicht over de ganze stad. Uiteraard ook wat typisch snoepgoed gegeten.
Vandaag heb ik een interview gegeven aan studenten op straat en daarna hen vragen ietwat aangepast, aangezien de zinnen nogal krom waren. Verder met een meisje via couchsurfen naar 2 uitzichtpunten (Itchimbia en Panecillo (broodje) geweest om de stad goed te kunnen overzinnen. Hier vindt momenteel namelijk een familiereunie plaats, waarbij mijn keel al meteen gesmeerd werd met een glas whisky.

Ik zeg alvast, proost!

ps. die gemiste bitterballen zit mij nog steeds dwars Wendy;)