(St)in(k)dia
Door: Maurice
Blijf op de hoogte en volg Maurice
18 Januari 2018 | India, Jaipur
Een smerige rioollucht bestrijkt mijn neus en 10 seconde later word ik aangenaam verrast door een kruidenrijke knoflookachtige voedselgeur, oja ik ben in India. Welkom in het land waar vechten om een plek in de trein normaal is (4 mensen sterven per dag in de trein) waar het lijkt alsof het volk hun hoofd aan een zijden draadje heeft hangen. Het lijkt alsof ze van bovenaf bespeelt worden, omdat nee knikkend bewegen 'ja' betekent. Echter komt dit eerder simplistisch/onnozel over als een stelletje marionetpoppen, maargoed. Het is ook het land waar jongens/mannen op straat lopen met hun hand over elkaars schouder heen als teken van vriendschap. Dit heeft niets met homo zijn te maken, maar is hun cultuur.
Het spektakel van treinpersen hebben wij mee mogen maken, lachen! En de Indiers vonden het ook prachtig om 2 witte te zien worstelen.
Als we dachten dat de trein volzat persten zich er nog een paar in en de rest hing half uit de trein, vanwege de open treinen zonder deur.
In het sloppenwijkgedeelte waar wij verbleven in Mumbay - Marol leven ratten, geiten, kippen en mensen met elkaar in vrede samen. Toeristen waren we niet tegengekomen, armoede wel.
Het is dan ook niet vreemd dat je Indiaas ontbijt kunt prakken voor €1.50.
Vriendelijkheid streeft vaak teboven. Hulp wordt continu aangeboden. Zodra wij zoekend op een station staan komt er al iemand naar ons toe om te vragen waar we heen willen, erg nobel. Echter in bepaalde steden is er een addertje onder het gras, geld. Op slinkze wijze proberen ze je geld af te troeven. Lees Pushkar.
In Mumbay was het niet altijd feest. Tijdens een streetfoodtour liepen de ratten naast ons op straat terwijl een bordje met onbekend eten werd geserveerd. Wellicht aten we wel in een blender gestopte rat, who knows.. Vlees wordt overigens nauwelijks gegeten. We moeten het doen met kip, lam en vis. Minpuntje.
Een ontmoeting van enkele Indiers bij een toeristische attractie in Mumbay leidde tot een aanbod voor een citytour, eindigend met 0.6L flessen bier drinken. 1 (Raoul) van hen sprak zeer goed Engels, 2 anderen niet, maar ze hebben wel 5x gezegd dat ze superblij waren om 2 buitenlanders te ontmoeten.
Na het bier drinken nodigden ze ons ook uit voor een bruiloft de volgende dag. Eigenlijk wilde wij vertrekken, maar zoiets konden we natuurlijk onmogelijk afslaan, dus wij de volgende dag een mooi Indiaas pakje kopen. Na het bier hebben we eerst nog met die lui en andere vrienden shisha gerookt (waterpijp). Even de traditionele gewoontes ervaren. Met een mooie live zanger (vriend van Raoul) erbij. In de avond waren wij er klaar voor. Een sloppenwijk begroette ons toen de metro arriveerde in Bangra, waar het feest plaatsvond. Voorbereidingen waren volop aan de gang. Het is namelijk gangbaar om een week van te voren dit te vieren met de familie. Ca. 30 familieleden zaten in een huis met smalle kamertjes. Vrouwen en mannen gescheiden. De locatie was echter duister, midden in de sloppenwijken, waar het riool bijvoorbeeld onder je voeten doorspoelde en de mensen er ver van hygiënisch uitzagen.
Op de bruiloft werden we behandeld als hooggeeerde gasten. We mochten als 1e op de foto met de bruidegom in Indiaase gewaad. Het was de zus van de jongen die we ontmoet hadden en hij wilde dit graag. Verder werd er veel gegeten tijdens de bruiloft en biertjes geklonken buiten het terrein van de bruiloftlocatie, omdat dit minder gepast was. Kortom, we hebben niets gezien van de bruiloft.
De dag erna werd een poging tot het lezen van een boek in een parkje onmogelijk gemaakt. Na 2 blz. stonden 10 kinderen om ons heen om ons te bestoken met vragen en binnen enkele minuten werden wij uitgedaagd om een potje te voetballen met een soort basketbal op puinondergrond, fantastisch!
Raoul had voor ons een tour geregeld met een hele aardige en relaxte gids, Goshik, Couscous reed ons rond voor 11 dagen tot New Delphi.
Een nieuw avontuur, Udaipur - lakecity - romantic city. Vanaf ons hotel keken we schitterend uit op het grote meer waarin in het midden een eiland met luxe tuin is aangelegd voor een of ander rijke prins. Uitslapen was echter niet mogelijk, rond 06.15 begon een moslim zingend te schreeuwen, waar de hele stad van mocht meegenieten. Het (b)lijkt een roep tot bidden, maar jammer dat iedereen daar onder moet lijden. Er is nog een ander enorm kabaal zo nu en dan. Straathonden beginnen soms spontaan te blaffen met zijn allen. En dan praat ik over 100-tallen, wat een behoorlijke pokkeherrie veroorzaakt.
Terwijl siervuurwerk de lucht ingaat vanwege een Indiase bruiloft komt romantiek je tegemoet aan allerlei andere kanten, van fraai archictectonische gebouwen tot waanzinwekkende paleizen en kleurrijke kleding overal. Overeenkomstig met de bonte Boliviaanse kleuren. Zoals velen denken komen deze prachtkleuren ook eruit na al het aparte pittige streetfood, maar dat valt tot nu toe gelukkig mee:)
De roots van schilderen met de hand zijn hier te vinden, op de mm nauwkeurig tekeningen worden gemaakt. Wat maanden tot soms meer dan een jaar werk is. Met een loep kun je de perfectie terugzien, kunstig.
Jodhpur
Ik was met onze Italiaanse reisgenoot een rondje lopen in het stadje toen allemaal kinderen ons tegemoet kwamen. Binnen no-time speelden we cricket met ze in een klein steegje. Geweldig!
De dag erna hebben wij een Middeleeuws fort op een berg bezocht die nooit veroverd was, omdat het zeer tactisch ontworpen/gebouwd was. Onder andere met 7 entreepoorten, waardoor de vijand continu van bovenaf belaagd kon worden en dus weinig kans had.
Daarna hebben we nog in de warmte rondgezwalkt op een local markt met kleurrijke kleedjes, armbandjes, kruiden en andere prullaria.
Pushkar
Holy city, is meer een schijnheilige city, waar je continu wordt afgezet. Ook al gaat het om € 0.50-1.50. In het hotel met ontbijt, door een kleiner aanbod te bieden dan ze zouden moeten. Op straat waren overal lokkertjes om te bidden, vervolgens werd om geld gevraagd. 1 keer gingen we rozenblaadjes en kruiden in 'heilig water gooien' en moesten we allerlei dingen nazeggen over een goed, gezond leven etc. Vervolgens werd gevraagd om geld te doneren voor de hele gemeenschap en de tempels en nog meer onzin. Uiteiteindelijk zei onze taxichauffeur dat ze het vervolgens in eigen zak staken.
De volgende ochtend hebben we een tempel op een berg bezocht, onderweg weer aangevallen door geldaaseters. De tempel stelde niets voor, maar het uitzicht was magnifiek. Na de beklimming hadden we wel zin om te zwemmen. Enkele mannen vanuit het hotel leken zeer aardig. 'We regelen dit wel voor jullie', waarbij ze opnieuw 2x zoveel vroegen. Gelukkig is onze taxichauffeur eerlijk en hielp ons continu en bracht ons uiteindelijk naar een mooi zwembad. Holy city was dus meer holy shity.
Vliegeren is immens populair onder de kinderen en bij schemering zie je ze dit overal doen vanaf de daken. Mooi om te zien savonds.
Een stipje in de verte verschijnt in het midden van de snelweg. Het nadert onze relatief goede Indiaanse taxiauto. Het is een kleine wegversperring, gelukkig is het slechts een ongevaarlijke, magere koe. Die overal, zonder lastig te mogen gevallen kunnen lopen en poepen, want voordat je het weet stap je met je teenslipper in een verse vlaai.
Nog 1 laatste weetje:
Autorijden is als mario kart, slippend tussen het verkeer scheuren, links en rechts inhalen, toeteren, bananenschillen op de weg gooien. Die koeien vervolgens opeten. Dit is India!
Luuk en ik vervolgen onze reis naar Taj Mahal en daarna Sri Lanka. Nu al zin om te surfen:) Tegen Armando (Italiano) die meetourde zeg ik: Ciao!
Het spektakel van treinpersen hebben wij mee mogen maken, lachen! En de Indiers vonden het ook prachtig om 2 witte te zien worstelen.
Als we dachten dat de trein volzat persten zich er nog een paar in en de rest hing half uit de trein, vanwege de open treinen zonder deur.
In het sloppenwijkgedeelte waar wij verbleven in Mumbay - Marol leven ratten, geiten, kippen en mensen met elkaar in vrede samen. Toeristen waren we niet tegengekomen, armoede wel.
Het is dan ook niet vreemd dat je Indiaas ontbijt kunt prakken voor €1.50.
Vriendelijkheid streeft vaak teboven. Hulp wordt continu aangeboden. Zodra wij zoekend op een station staan komt er al iemand naar ons toe om te vragen waar we heen willen, erg nobel. Echter in bepaalde steden is er een addertje onder het gras, geld. Op slinkze wijze proberen ze je geld af te troeven. Lees Pushkar.
In Mumbay was het niet altijd feest. Tijdens een streetfoodtour liepen de ratten naast ons op straat terwijl een bordje met onbekend eten werd geserveerd. Wellicht aten we wel in een blender gestopte rat, who knows.. Vlees wordt overigens nauwelijks gegeten. We moeten het doen met kip, lam en vis. Minpuntje.
Een ontmoeting van enkele Indiers bij een toeristische attractie in Mumbay leidde tot een aanbod voor een citytour, eindigend met 0.6L flessen bier drinken. 1 (Raoul) van hen sprak zeer goed Engels, 2 anderen niet, maar ze hebben wel 5x gezegd dat ze superblij waren om 2 buitenlanders te ontmoeten.
Na het bier drinken nodigden ze ons ook uit voor een bruiloft de volgende dag. Eigenlijk wilde wij vertrekken, maar zoiets konden we natuurlijk onmogelijk afslaan, dus wij de volgende dag een mooi Indiaas pakje kopen. Na het bier hebben we eerst nog met die lui en andere vrienden shisha gerookt (waterpijp). Even de traditionele gewoontes ervaren. Met een mooie live zanger (vriend van Raoul) erbij. In de avond waren wij er klaar voor. Een sloppenwijk begroette ons toen de metro arriveerde in Bangra, waar het feest plaatsvond. Voorbereidingen waren volop aan de gang. Het is namelijk gangbaar om een week van te voren dit te vieren met de familie. Ca. 30 familieleden zaten in een huis met smalle kamertjes. Vrouwen en mannen gescheiden. De locatie was echter duister, midden in de sloppenwijken, waar het riool bijvoorbeeld onder je voeten doorspoelde en de mensen er ver van hygiënisch uitzagen.
Op de bruiloft werden we behandeld als hooggeeerde gasten. We mochten als 1e op de foto met de bruidegom in Indiaase gewaad. Het was de zus van de jongen die we ontmoet hadden en hij wilde dit graag. Verder werd er veel gegeten tijdens de bruiloft en biertjes geklonken buiten het terrein van de bruiloftlocatie, omdat dit minder gepast was. Kortom, we hebben niets gezien van de bruiloft.
De dag erna werd een poging tot het lezen van een boek in een parkje onmogelijk gemaakt. Na 2 blz. stonden 10 kinderen om ons heen om ons te bestoken met vragen en binnen enkele minuten werden wij uitgedaagd om een potje te voetballen met een soort basketbal op puinondergrond, fantastisch!
Raoul had voor ons een tour geregeld met een hele aardige en relaxte gids, Goshik, Couscous reed ons rond voor 11 dagen tot New Delphi.
Een nieuw avontuur, Udaipur - lakecity - romantic city. Vanaf ons hotel keken we schitterend uit op het grote meer waarin in het midden een eiland met luxe tuin is aangelegd voor een of ander rijke prins. Uitslapen was echter niet mogelijk, rond 06.15 begon een moslim zingend te schreeuwen, waar de hele stad van mocht meegenieten. Het (b)lijkt een roep tot bidden, maar jammer dat iedereen daar onder moet lijden. Er is nog een ander enorm kabaal zo nu en dan. Straathonden beginnen soms spontaan te blaffen met zijn allen. En dan praat ik over 100-tallen, wat een behoorlijke pokkeherrie veroorzaakt.
Terwijl siervuurwerk de lucht ingaat vanwege een Indiase bruiloft komt romantiek je tegemoet aan allerlei andere kanten, van fraai archictectonische gebouwen tot waanzinwekkende paleizen en kleurrijke kleding overal. Overeenkomstig met de bonte Boliviaanse kleuren. Zoals velen denken komen deze prachtkleuren ook eruit na al het aparte pittige streetfood, maar dat valt tot nu toe gelukkig mee:)
De roots van schilderen met de hand zijn hier te vinden, op de mm nauwkeurig tekeningen worden gemaakt. Wat maanden tot soms meer dan een jaar werk is. Met een loep kun je de perfectie terugzien, kunstig.
Jodhpur
Ik was met onze Italiaanse reisgenoot een rondje lopen in het stadje toen allemaal kinderen ons tegemoet kwamen. Binnen no-time speelden we cricket met ze in een klein steegje. Geweldig!
De dag erna hebben wij een Middeleeuws fort op een berg bezocht die nooit veroverd was, omdat het zeer tactisch ontworpen/gebouwd was. Onder andere met 7 entreepoorten, waardoor de vijand continu van bovenaf belaagd kon worden en dus weinig kans had.
Daarna hebben we nog in de warmte rondgezwalkt op een local markt met kleurrijke kleedjes, armbandjes, kruiden en andere prullaria.
Pushkar
Holy city, is meer een schijnheilige city, waar je continu wordt afgezet. Ook al gaat het om € 0.50-1.50. In het hotel met ontbijt, door een kleiner aanbod te bieden dan ze zouden moeten. Op straat waren overal lokkertjes om te bidden, vervolgens werd om geld gevraagd. 1 keer gingen we rozenblaadjes en kruiden in 'heilig water gooien' en moesten we allerlei dingen nazeggen over een goed, gezond leven etc. Vervolgens werd gevraagd om geld te doneren voor de hele gemeenschap en de tempels en nog meer onzin. Uiteiteindelijk zei onze taxichauffeur dat ze het vervolgens in eigen zak staken.
De volgende ochtend hebben we een tempel op een berg bezocht, onderweg weer aangevallen door geldaaseters. De tempel stelde niets voor, maar het uitzicht was magnifiek. Na de beklimming hadden we wel zin om te zwemmen. Enkele mannen vanuit het hotel leken zeer aardig. 'We regelen dit wel voor jullie', waarbij ze opnieuw 2x zoveel vroegen. Gelukkig is onze taxichauffeur eerlijk en hielp ons continu en bracht ons uiteindelijk naar een mooi zwembad. Holy city was dus meer holy shity.
Vliegeren is immens populair onder de kinderen en bij schemering zie je ze dit overal doen vanaf de daken. Mooi om te zien savonds.
Een stipje in de verte verschijnt in het midden van de snelweg. Het nadert onze relatief goede Indiaanse taxiauto. Het is een kleine wegversperring, gelukkig is het slechts een ongevaarlijke, magere koe. Die overal, zonder lastig te mogen gevallen kunnen lopen en poepen, want voordat je het weet stap je met je teenslipper in een verse vlaai.
Nog 1 laatste weetje:
Autorijden is als mario kart, slippend tussen het verkeer scheuren, links en rechts inhalen, toeteren, bananenschillen op de weg gooien. Die koeien vervolgens opeten. Dit is India!
Luuk en ik vervolgen onze reis naar Taj Mahal en daarna Sri Lanka. Nu al zin om te surfen:) Tegen Armando (Italiano) die meetourde zeg ik: Ciao!
-
18 Januari 2018 - 11:59
Marry:
Hey Maurice en Luuk,
Weer een super reisverslag. Het is wederom een onvergetelijke reis.
Een fijne en veilige reis verder en straks veel surfplezier.
Groeten Marry -
18 Januari 2018 - 14:41
Thea Daams:
Hoi Maurice en Luuk,
Leuk om jullie reisverhaal te lezen,nog veel plezier!
Groetjes Jan en Thea. -
18 Januari 2018 - 15:08
Willy:
Dag Maurice (en Luuk),
Prachtig verhaal heb je er weer van gemaakt. Het is wederom niks voor mij om ooit naar zo'n land te gaan.
Maar er is dus wel vlees, gelukkig maar, anders zou je ondanks de proporties zomaar verlangen naar thuis!!!
En vandaag is thuis heel erg winderig, treinen lopen niet, geen vliegverkeer vanwege de storm etc.
verder is het hier lekker rustig en rijden ze 'normaal'.
Veel plezier in Sri Lanka, hopelijk is daar niet zo'n klereherrie als in Mumbay.
Goeie reis en geniet van het surfen etc.
Gegroet Willy -
18 Januari 2018 - 17:14
Lucie:
Prachtig verhaal. Maar die ratten, dat is niets voor mij.
Veel plezier jongens en tot ziens.
Lucie -
18 Januari 2018 - 18:19
Gerrie Van Boxtel:
Altijd leuk om te lezen ; jouw/jullie reisverslag!
Nog een fijne reis verder. -
18 Januari 2018 - 20:56
Koos:
Maurice (en Luuk)
Door het lezen van jouw/julliereisverslag lijkt het wel of ik er zelf bij ben.
Alles komt in geuren (ruik ik iets?) en kleuren over.
Ach treinpersen...wat geeft dat. Hier leven we in een land waar, zoals vandaag. bij een
storm het totale treinverkeer stilgelegd wordt. En hoe je dan thuiskomt...eh...eh
eh...(met een klein aanpassing op een Indiaas fenomeen) je krijgt dan kamer persen.
Het met zijn allen elke vierkante centimeter van een hotel benutten.
Overigens zit ik nu te denken aan het programma Floortje........
En weet je ik ken ook een nieuw programma: met Luuk en Maurice aan de hand door het
ganse land (eh de hele wereld).
Psssst...Je/jullie hebt/hebben het niet van mij, maar de terreinkecht verwacht een promotie. Bijv.
tot general manager.
Verder laat zwarte piet duidelijk zien, dat ze haar vliegbrevet heeft gehaald.
Maar geen zorgen, elke avond weer trouw in de hangar.
Nog even en dan zijn jullie in Sri Lanka.
Kijk eens goed rond, want Nederland heeft daar zijn sporen achtergelaten.
Benieuwd of jij/jullie er iets van zien.
Een goede reis verder en tot ziens.
-
18 Januari 2018 - 21:11
Hans En Marian:
Geen dag is hetzelfde, dat merken we aan je verslag. Leuk om totaal andere dingen en mensen mee te maken: dat is het mooie van reizen.
Geniet er vooral van.
Hier gaat alles gewoon door, wij regelen het wel!
Tot horens. -
18 Januari 2018 - 22:05
Thomas:
Helemaal super dit verhaal -
18 Januari 2018 - 22:06
Karel:
Wanneer kom je mij weer een keer in Velp verwennen? Ik mis je -
18 Januari 2018 - 23:04
Marnix:
Ah Super Maurice -
18 Januari 2018 - 23:38
Michelle:
Leuk om te lezen!
Echt weer vanalles meegemaakt haha.
Nog veel plezier jullie allebei en veilig weer terugkomen!
Groetjes van jullie nichtje -
19 Januari 2018 - 13:58
Siert:
Mooi verhaal mannen, geniet er nog even lekker van. Voor je het weet is het weer voorbij.
groeten Siert en Lies -
19 Januari 2018 - 19:51
Annelies:
Wat leuk om als broers dit samen mee te maken! Kans is groot dat je het reisvirus nu doorgeeft..........
Het is weer een heel avontuur. Leuk om te lezen.
Geniet nog samen van alle culturen en hou ons op de hoogte.
Groetjes van ons -
20 Januari 2018 - 10:31
Riet:
Hallo Luuk en Maurice, wat is het weer een prachtig verhaal geworden over alles wat jullie beleven.
Leuk dat je zo snel contact hebt met de bevolking: jullie zijn natuurlijk een bezienswaardigheid.
Nog 2 weken genieten maar. De tijd vliegt bij jullie maar ook hier.
Bedankt voor het reisverslag.
Groetjes Riet. -
21 Januari 2018 - 18:02
Wendy:
Weer een bijzonder avontuur Maurice maar nu met zijn tweetjes in het verrassende India.
Alsof je er zelf bij bent.
Heel veel reisplezier nog!
Groetjes Wendy -
01 Februari 2018 - 11:12
Cor Wildeboer En Imke:
Beste Maurice en Luuk,
Samen met Imke jullie reisverslag gelezen. Fantastisch allemaal, ben beetje jaloers op jullie (alles doet me denken aan de reizen die ik vroeger met mijn Ilonka naar Indonesie heb gemaakt).
Hele goede dagen nog, pas op jezelf en hartelijke groet van
Cor Wildeboer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
