Same same

"Same same" een fenomenale Thais-Engelse uitspraak, waarbij ik meestal moest lachen, maar tegelijkertijd diep van binnen wel kon huilen. Gregory (Belg) en ik wilden een keer op de scooter naar Pai gaan. Een dame had ons verteld om linksaf te slaan en vervolgens alsmaar rechtdoor te rijden. Toen wij de weg navroegen bij de scooterverhuurder zei hij: you have to go to the right then straight on. Toen zei ik: iemand zei net linksaf, " left - right.. same same "
Een andere dag moesten wij ons paspoort tonen bij een balie. Met Gregory's paspoort in haar hand wees ze naar mij. Ik benadrukte nog eens: kijk eens goed naar de foto. Vervolgens wijst en roept ze naar ons beiden: "ye, same same ". Of dit nou met intelligentie heeft te maken en/of hun Engels uberhaubt dramatisch slecht cq bedroevend is. Het komt als dom gelul over.

Met een zonnegraad of 30, chaos, pracht en praal begon mijn kennismaking in Thailand. Na een vlucht van 16 uur, incl. metro was het de kunst om in 3 uur te herstellen van een jetlag om mij klaar te stomen voor de hereniging met Greg om vervolgens het Thaise bier en eten te testen en te kijken of er 's avonds iets te doen was. Het nachtleven wijkte net iets af van de Zuid-Amerikaanse, minder timide, swingende schoonheden. Toch was het geen straf om met 30 graden koude biertjes te slurpen wanneer je uit het koufront komt.
Het eten: een (pittige) explosie van smaak. 'Amai, wa goe' 3 a 5 maaltijden per dag vlogen door onze darmen. Que vida - wat een leven!

Chang mai.
Een treinreis van oorspronkelijk 12 uur werd zonder excuus even verlengd naar 15 uur.
Enkele dagen hebben we rondgeslenterd door deze stad, waarbij een hostel met een pool geen onnodige luxe was met de warmte.
Een dag zijn wij naar een bloemenfestival geweest, werkelijk prachtig wat voor een sierlijke wagens gepresenteerd waren, met wat mais, zaadjes, bloemen en kruiden flambeerden figuren als olifanten en miniatuurtempels voorbij.
Een andere dag hebben we een grand canycon bezocht. Onderweg met de scooter ernaartoe vonden we een paar tempels, zonder toeristen. De grand caynon bestond uit rotsen met een meer waarin een speels waterpark was met luchtkussens. Prima tijdverdrijf.
Na 5 buddhatempels te hebben gezien was de 6e niet meer heel bijzonder, dus die sloegen we dan ook maar even over.

Pai
Na een kotsmisselijke rit met ca 700 bochten kwamen wij aan in een hostel waar wij sliepen op hunebedden, bedden van steen met een dun laagje katoen erop geflatst. Een ander hostel werd er ook niet veel beter op, maarja met een zwembad, hangmatten en bokszakken was dit een prima verblijf.

"Als je als een kip zonder kop rijdt rijdt je daadwerkelijk als een kip zonder kop". Dit hebben wij in levenden lijve ontdekt. Dit komt met name door toeristen op scooters die rijden als zotten, locals die kriskas rijden en inhalen in bochten en door de wegen die soms meer kuilen/gaten bevatten dan dat het asfalt bevat. We hebben dan ook 2 crashes mogen aanschouwen, waarvan 1 dodelijk had kunnen zijn, maar er blijkbaar een buddhaatje op zijn schouder zat.
Toch zijn we met de scooter teruggegaan naar Chiang mai. 4 uur rijden zonder misselijkheid en prachtige uitzichten hebben was fantastisch en relaxt.

Terug in chiang mai hadden we wel zin in een feestje, maar eerst gingen we even spaghetti carbonara eten, even switchen na het vele thaise voedsel. Helaas kostte ons dit geintje, onze pret - buikkrampen en overgeven was het resultaat van deze maaltijd.
Na een lange nachtrust konden we gelukkig de volgende middag wel een prive-olifantentour regelen, wat een topervaring - rijden op een 3000-4000 kg massief beest en die je vervolgens een douche geeft met behulp van zijn slurf, heel vet!
De dag erna hebben we nog in een Spaanse party tuc tuc mogen zitten. In de tuc tuc was nl. een speaker aanwezig waarop wij onze telefoon konden aansluiten, ideaal wanneer je 1.5 uur nodig hebt voor 5km.. file is uiteraard niet onbekend in Bangkok.

Vandaag heb ik het meest ranzige eten voorgeschoteld in een klein streetfoodtentje, koude noodles met immens veel pepers waar een vet, onbetrouwbaar gekleurd stuk soort van vlees op lag. Daarbij kreeg ik een los bord met rauwe slappe groenten die normaalgesproken gebakken horen te zijn. Toch maar een hap genomen van die spicy, koude troep want troep was het.. ik eet nog liever een spin, wat kennelijk normaal/gezond is om te eten.

Loco
Op een avond gingen Greg en ik 's avonds met de tuc tuc terug naar ons hostel met een tuc tuc. Hij heette pinkyponky.
Onze Stef pinkyponky stuntpiloot clownde maar raak, ietwat te fanatiek want die halve zool bezorgde ons bijna een ritje naar het ziekenhuis, omdat hij in een bocht extra gas gaf waardoor we nog maar op 2 wielen schuin de bocht in gingen. Godzijdank kiepten we niet om en waren wij er heelhuids uit gekomen.
De minibusrit naar Koh samet (eiland) was ook weer met een creatieve sportchauffeur die er een race van maakte op van a naar b te gaan. Op een gegeven moment stond het verkeer vast op de autoweg. Links ervan waren echter 2 banen die nog wel doorreden. De weg was echter gescheiden door een greppel vam 1,5m. Zo ongeduldig als hij was knalde hij gewoon door de greppel heen en kwam bijna vast te zitten vanwege de schuine helling. Met wat extra gas en gerammel van onder de auto kwamen we net eruit en kon hij weer scheuren, o.a. over vluchtstroken.

Heerlijk dat reizen, dit eiland ligt mij ook wel - kokosnoten en het seafood smaken goed en met vele stranden omringd ga ik mij hier uitstekend vermaken.

Adios!!