De schoonheid van Patagonië
Door: Mauricio
Blijf op de hoogte en volg Maurice
16 Januari 2019 | Argentinië, El Calafate
Na de ijzige kou in El Chalten waar de spechten de rust in het bos verstoorden vervolgden wij onze weg naar de pitoreske stad Bariloche, na een schamele vlucht van 2 uur. Een stad die zich tussen de Andesgebergten en vele grote meren bevindt die vanuit het vliegtuig goed zichtbaar waren.
Aangekomen in Bariloche wachtten Jorge en Rochi (vrienden Joss) ons op met een auto om daarna direct een tour door dit gebied te maken. Een variërend beeld van blootliggende meren tussen bergen, verfrissende bosluchten tot een Zwitsers koloniaans dorpje. Deze stad staat ook wel bekend vanwege de vele nazi's die hier destijds heen zijn gevlucht. Erg onheil dus.
Omdat we een auto gehuurd hadden konden we veel rondrijden en bij vele uitzichtpunten stoppen om te genieten van het schone Patagonische landschap.
Mijn brosse knieën konden gaanderweg ook herstellen van de hike, omdat we vooral veel rondreden. Een warm zwembad in de avond droeg een steentje hieraan bij.
Na 4 dagen hadden we het gebied redelijk uitgekamd. Daarna vertrok ons gezelschap, Jorge en Rochi helaas weer.
Daarna zijn wij 1 dag naar El Bolsón geweest, met de drank mate (google) in de bus. Opnieuw met uitzichten waar je u tegen zegt. Bij 1 uitzichtpunt stond een grapjas met entreekaartjes, die je moest betalen om het gebied te betreden. Het leken echter zelfgemaakte kaartjes, typisch Zuid-Amerika.
Toen was het tijd voor een nieuw avontuur/dorp: San Martin de los Andes. 4 uur verwijderd van Bariloche, te bus.
Eenmaal aangekomen hebben we de dag erna direct een raftingtour in Chimehuin geboekt om enige actie te hebben, aan de Chileense grens.
We vlogen over en langs rivierrotsblokken en het koude water sloeg in ons gezicht. Een plons in het rivierwater was onvermijdelijk en kippenvel kregen we als cadeau.
Na deze natuurlijke wildwaterbaan stonden warme koffie en churros met dulce de leche klaar, een genot.
We praatten wat na met de andere mensen die mee waren en binnen 10 minuten stond een uitnodiging open voor een asado (bbq) met hen en de gaucho (typische boer) touroperator. Buenisimo, vamos!
2.8 kilogram vlees voor 5 man werd ingeslagen en 2 ons groenten - lees en leer mama. Samen met de gaucho regelden wij de asado in een vuurstenen oven van 1 meter, nouja vooral hij. Ik stond erbij, keek erna en proefde zodra het gereed was;)
Een zeer vriendelijk gebaar, dat met een hongerige maag goed werd ontvangen.
De gaucho maakte een eigen luidspreker, door middel van zijn telefoon in een plastic bekertje te stoppen, slim.
Het tijdstip dat we aten was namelijk 22.30uur. Wat overigens niet vreemd is, 21.00-22.30 uur is normaal hier.
Na een gevuld buikje keerden we terug naar ons hotel, gevolgd door vele straathonden die daar rondzwerven, omdat we de volgende dag bijtijds op moesten staan om te gaan liften. Het busticket dat we van te voren hadden gekocht was een open ticket, wat inhoudt dat je zelf kunt kiezen wanneer je wilt gaan. Het probleem was echter dat alle bussen vol waren t/m 15 januari. Treurig, onze vlucht was namelijk de 15e, vanuit Bariloche. Onze hartslagen sloegen licht op hol, omdat we dus iets anders moesten bedenken. Liften leek mij een mooie uitdaging.
Toen we om 07.30 uur bij de receptie van het hotel uitcheckten benoemden we dit verhaal nogmaals. Een passant van het hotel liep toevallig langs en hoorde dit trieste verhaal en zei direct: "ik kan jullie wel afzetten." Ongelooflijk, want hij moest pas de volgende dag op een andere locatie zijn, 5 uur vanaf Bariloche, maar hij vond dat geen probleem en wilde ons graag helpen. 5 uur rijden is in Argentinië peanuts. Zijn enthousiasme en attentheid is niet snel vergeten, ook omdat hij voorstelde of wij een bepaald meer al hadden gezien en zo niet hij ons wel ernaartoe wilde brengen. Hij reed ons naar een prachtig groot turquoiseachtig meer met een magnifiek uitgestrekt uitzicht. Als een spiegel reflecteerden de nabije bomen in het verborgen meer, prachtig.
Uiteindelijk dropte hij ons bij ons vorige hotel, geweldig! Wij verbleven echter in een ander zeer sjiek hotel, maar vonden het beschamend om ons daar te laten afzetten.
Llao llao hotel, een paradijselijk hotel waar vele bekende mensen zoals presidenten e.d. verblijven. Maxima was hier ook geen onbekende. Een beetje luxe mocht wel na al het gesleep en gedoe in het zuidelijke gedeelte van Patagonië. Het zwembad keek uit op het schitterende berglandschap met het meer en alles was pico bello in orde. Het beste was echter alle activiteiten die er waren. We begonnen de dag met boogschieten, kayakken, sauna en suppen (stand up peddle). Om 15 uur wilden we gaan fietsen, maar er was ook windsurfgear aanwezig. Het enige dat miste was wind en het plan was dus om een biketour te gaan maken. Soms zit het leven mee en zodoende begon het ineens te waaien en ging Joss dus alleen naar de biketour. Absoluut de mooiste plek om te windsurfen, tussen groene randen en op de achtergrond een besneeuwde berg. Geweldig om op die manier afscheid te nemen van Bariloche. Nu zijn wij terug in Buenos Aires om nog 3 dagen te genieten, ciaooo!
Aangekomen in Bariloche wachtten Jorge en Rochi (vrienden Joss) ons op met een auto om daarna direct een tour door dit gebied te maken. Een variërend beeld van blootliggende meren tussen bergen, verfrissende bosluchten tot een Zwitsers koloniaans dorpje. Deze stad staat ook wel bekend vanwege de vele nazi's die hier destijds heen zijn gevlucht. Erg onheil dus.
Omdat we een auto gehuurd hadden konden we veel rondrijden en bij vele uitzichtpunten stoppen om te genieten van het schone Patagonische landschap.
Mijn brosse knieën konden gaanderweg ook herstellen van de hike, omdat we vooral veel rondreden. Een warm zwembad in de avond droeg een steentje hieraan bij.
Na 4 dagen hadden we het gebied redelijk uitgekamd. Daarna vertrok ons gezelschap, Jorge en Rochi helaas weer.
Daarna zijn wij 1 dag naar El Bolsón geweest, met de drank mate (google) in de bus. Opnieuw met uitzichten waar je u tegen zegt. Bij 1 uitzichtpunt stond een grapjas met entreekaartjes, die je moest betalen om het gebied te betreden. Het leken echter zelfgemaakte kaartjes, typisch Zuid-Amerika.
Toen was het tijd voor een nieuw avontuur/dorp: San Martin de los Andes. 4 uur verwijderd van Bariloche, te bus.
Eenmaal aangekomen hebben we de dag erna direct een raftingtour in Chimehuin geboekt om enige actie te hebben, aan de Chileense grens.
We vlogen over en langs rivierrotsblokken en het koude water sloeg in ons gezicht. Een plons in het rivierwater was onvermijdelijk en kippenvel kregen we als cadeau.
Na deze natuurlijke wildwaterbaan stonden warme koffie en churros met dulce de leche klaar, een genot.
We praatten wat na met de andere mensen die mee waren en binnen 10 minuten stond een uitnodiging open voor een asado (bbq) met hen en de gaucho (typische boer) touroperator. Buenisimo, vamos!
2.8 kilogram vlees voor 5 man werd ingeslagen en 2 ons groenten - lees en leer mama. Samen met de gaucho regelden wij de asado in een vuurstenen oven van 1 meter, nouja vooral hij. Ik stond erbij, keek erna en proefde zodra het gereed was;)
Een zeer vriendelijk gebaar, dat met een hongerige maag goed werd ontvangen.
De gaucho maakte een eigen luidspreker, door middel van zijn telefoon in een plastic bekertje te stoppen, slim.
Het tijdstip dat we aten was namelijk 22.30uur. Wat overigens niet vreemd is, 21.00-22.30 uur is normaal hier.
Na een gevuld buikje keerden we terug naar ons hotel, gevolgd door vele straathonden die daar rondzwerven, omdat we de volgende dag bijtijds op moesten staan om te gaan liften. Het busticket dat we van te voren hadden gekocht was een open ticket, wat inhoudt dat je zelf kunt kiezen wanneer je wilt gaan. Het probleem was echter dat alle bussen vol waren t/m 15 januari. Treurig, onze vlucht was namelijk de 15e, vanuit Bariloche. Onze hartslagen sloegen licht op hol, omdat we dus iets anders moesten bedenken. Liften leek mij een mooie uitdaging.
Toen we om 07.30 uur bij de receptie van het hotel uitcheckten benoemden we dit verhaal nogmaals. Een passant van het hotel liep toevallig langs en hoorde dit trieste verhaal en zei direct: "ik kan jullie wel afzetten." Ongelooflijk, want hij moest pas de volgende dag op een andere locatie zijn, 5 uur vanaf Bariloche, maar hij vond dat geen probleem en wilde ons graag helpen. 5 uur rijden is in Argentinië peanuts. Zijn enthousiasme en attentheid is niet snel vergeten, ook omdat hij voorstelde of wij een bepaald meer al hadden gezien en zo niet hij ons wel ernaartoe wilde brengen. Hij reed ons naar een prachtig groot turquoiseachtig meer met een magnifiek uitgestrekt uitzicht. Als een spiegel reflecteerden de nabije bomen in het verborgen meer, prachtig.
Uiteindelijk dropte hij ons bij ons vorige hotel, geweldig! Wij verbleven echter in een ander zeer sjiek hotel, maar vonden het beschamend om ons daar te laten afzetten.
Llao llao hotel, een paradijselijk hotel waar vele bekende mensen zoals presidenten e.d. verblijven. Maxima was hier ook geen onbekende. Een beetje luxe mocht wel na al het gesleep en gedoe in het zuidelijke gedeelte van Patagonië. Het zwembad keek uit op het schitterende berglandschap met het meer en alles was pico bello in orde. Het beste was echter alle activiteiten die er waren. We begonnen de dag met boogschieten, kayakken, sauna en suppen (stand up peddle). Om 15 uur wilden we gaan fietsen, maar er was ook windsurfgear aanwezig. Het enige dat miste was wind en het plan was dus om een biketour te gaan maken. Soms zit het leven mee en zodoende begon het ineens te waaien en ging Joss dus alleen naar de biketour. Absoluut de mooiste plek om te windsurfen, tussen groene randen en op de achtergrond een besneeuwde berg. Geweldig om op die manier afscheid te nemen van Bariloche. Nu zijn wij terug in Buenos Aires om nog 3 dagen te genieten, ciaooo!
-
17 Januari 2019 - 03:42
Grace De Wit:
Maurice wat maken jullie weer een prachtige reis met heerlijke belevenissen, ik ben echt jaloers, in de goede zin dan! Hoewel je het mooi weet te verwoorden, ben ik wel heel nieuwsgierig naar een paar bijbehorende plaatjes (foto’s) ;-)
Hartelijke groet en veel plezier nog, Grace -
17 Januari 2019 - 09:42
Koos:
Maurice,
De beschrijving van jouw reis getuigt weer van een ongekende honger naar de schoonheid van de natuur.
Mooi om te lezen. Voor mij is het even weg zijn van de grijze, grauwe lucht hier in het Zwanenland.
Tja Patagonië; volgens mij zijn de reclamejongens van een wasmerk daar geweest. Waar kan anders de slogan "witter dan wit" vandaan komen!
Knap, dat je ook naast het "witte" ook een zwarte bladzijde aanstipt: de aanwezigheid van nazi's in het in de Andes gelegen Bariloche. Dat maakt je wakker en doet beseffen, dat de realiteit vele kanten kent.
Dat koningshuis hè. Nu weer even Maxima in je tekst. Maar goed in dat paradijselijk hotel, met een biertje in je hand, voelde je toen inderdaad Prins pils ? Fotomoment gehad?
Geniet nog even, want over enige tijd zul je weer merken, dat het leven ook andere kanten kent.
Overigens jouw vader wil je nog bijles geven. Het is nu écht, écht duidelijk dat je op de basisschool iets
niet geleerd hebt. Namelijk: g r o e n t e. Spreek uit als groente.
Windsurfen is volgens mij toch wel jouw hobby. Kon dat maar....windsurfen van Argentinië naar Nederland.
Maar tja hoe zeg je dat ook al weer: dromen...zijn bedrog.
Rust nu nog maar even lekker uit in de hoofdstad, maar kent jouw reisschema dat woordje wel?
-
17 Januari 2019 - 11:50
Annelies :
Hoi Maurice,
Weer terug op een vertrouwde stek maar nu samen hele mooie dingen beleven.
Geniet nog van dat mooie leven daar!
Groetjes
Ties en Annelies -
17 Januari 2019 - 13:18
Gerrie Van Boxtel:
Wat een belevenissen weer! Prachtig om dit samen te mogen meemaken lijkt me! -
17 Januari 2019 - 15:36
Lia:
Wat hartstikke leuk dat wij weer mee mogen genieten van jullie prachtige reis! En wat een "mazzel" heb je dan toch weer dat iemand jullie "zielig" vindt en een lift geeft naar jullie hotel :) prachtige herinneringen om op terug te kijken als jullie samen weer in jullie appartementje op de bank zitten! Hoe fijn is dat!
Fijne reis terug en tot ziens bij de volgende exotische maaltijd die je ons vast voor gaat schotelen ;)
Liefs Lia
-
17 Januari 2019 - 17:07
Hans En Marian:
Lieve Maurice en Joss.
Prachtig om jullie reis zo mee te beleven.Geweldig om zoveel te zien en mee te maken.Maurice je blijft toch een zondagskind -
17 Januari 2019 - 17:36
Hans En Marian:
Vervolg op bovenstaand stukje. Snap er niks van. Een deel van de tekst die we hadden getypt staat er niet op. Dus tweede poging.Fijn dat jullie dit nu samen mogen beleven.En wat het eten betreft :Wat dachten jullie van een Hollandse pot.Heel lekker met veel groente en niet zoveel vlees.Bordje erwtensoep
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
