Colombia

Een onbehaaglijk gevoel grijpt mijn hart, het klokje tikt geruisloos door, slechts enkele dagen over. Acht maanden uit het dagelijkse ritme ontsnapt. Acht maanden zonder verrukkelijke bitterballen, Vietnamese loempia's, Hollandse frikadellen en Turkse döner kebab moeten overleven, een zware taak. De Zuid-Amerikaanse cultuur, de natuur en de veelal vriendelijke mensen hebben mij door deze hachelijke maanden gesleept en mij het mogelijk gemaakt om geen heimwei te hebben. De oneindige vele avontuurlijke indrukwekkende fascinerende verhalen, geweldige ervaringen en vrienden die ik hieraan over houdt zullen mij eeuwig bijblijven. De pret is over, terug naar mijn geboorteland. Nochtans ben ik erg blij om iedereen weer terug te zien!

DE taxichauffeur
Een verhaal apart. Ik kan er een nieuw hoofdstuk aan wijden. Ik houd het echter kort en eenvoudig om het niet te langdradig te maken. De ene keer vertrouw ik ze van geen ene (taxi)meter, de andere keer zijn ze supervriendelijk, mild en behulpzaam! Ditmaal hadden we er een die onder de categorie supervriendelijk valt. We wilden nl. een vlucht boeken van Cartagena naar Bogota en moesten daarvoor naar het vliegveld, want via internet is dit onmogelijk. Ik praat altijd graag met de chauffeurs en vertelde hem dus dat we naar het vliegveld moesten. Het antwoord: ´´Onnodig. Ik ga wel met jullie mee naar een vliegmaatschappij in het winkelcentrum en vraag de prijs voor jullie. Dit is veel goedkoper.´´ Fantastisch!! En zo geschiedde, wij veel geld bespaard.. en hem dus ook een fooi gegeven. Jammer dat zulke taxichauffeurs hier zeldzaam zijn!

Medellin
Na een avondje stappen in de middag even een frisse neus gehaald, een fietstochtje gemaakt of eigenlijk meer crossen door de buurten van Medellin. We konden namelijk gratis stadfietsen lenen.
In ons hostel was een keuken aanwezig, dus mooi de gehaktmolen aangezet en een kilo gehakt met spaghetti baas gemaakt. Rood Chileens wijntje erbij en daar zaten de 3 brave, decadente gringo's zich voorbeeldig te gedragen. Sante!
De laatste dag in Cartagena maar restaurantjes wezen hoppen om tijd door te brengen.

DE ijsbus naar Cartagena, ingepakt als een eskimo met handschoenen aan, tenen nog net niet bevroren, een kou die in Nederland geschiedenis lijkt, een temperatuur waarbij normaliter het elegante sneeuwklokje zich thuisvoelt, alsmede de temperatuur wanneer het winterkoninkje zijn neus tevoren tovert en hunkerend op zoek is naar mezenbollen, want meneer de onnozele chauffeur #Hansworst# zette de airconditioning op maximaal, fijn want daardoor kon ik onmogelijk slapen en dus slecht hopen dat de helse rit z.s.m. over was.
Dankzij de Gebroeders Wright hoef ik niet nog een keer te lijden en was dit dus gelukkig mijn laatste lange busrit, aangezien ik vanuit Cartagena naar Bogota een vlucht heb.

In Cartagena rondgewandeld, uiteraard weer onze buikjes gevuld met allerlei lekkers.
Een andere dag een fietstour gemaakt langs het strand, waar ik ook een dag heb kunnen spetteren in het water, golven kunnen pakken, zonder surfboard overigens en heerlijk heb kunnen genieten van de zon, want die is hier iedere dag aanwezig, zo´n 28 graden.
´s Avonds uiteraard een aantal keer uitgeweest met meerdere bekenden en nieuwe bekenden. Ik heb inmiddels al 3 keer drugscontrole gehad van de politie. Gelukkig liep ik slechts met een verfrissend biertje in mijn hand wat hier namelijk wel op straat is toegestaan, een zeer gewaardeerde regel.

Om niet alleen in de zon te bakken zijn we naar een moddervulkaan geweest. Een mini vulkaan, waarin je kunt badderen in warme dikke kleverige modder waarin je bleef drijven. Heel relaxt en ook nog een massage gehad, helaas wel van een kerel, maargoed het was superchill en mijn tere huid was weer zo gezond als een vis.

Playa blanca
Een eiland wat met de snelle boot slechts 40 min. verwijderd is van Cartagena.
Playa blanca bevat een prachtig wit strand, een van de mooiere tot nu toe, waar de kleur van het water lichtgroen tot lichtblauw leek en waarin de zon schitterde, het Walhalla! Ook een ander eiland bezocht, waar het stikte van de koraalvissen en koraal. Daarna weer terug naar playa blanca om nog even te genieten van die omgeving. Hier kregen we een aankomstcadeautje van het eiland, oesters, prima eetbaar! Na 5 oesters had ik wel genoeg en toen zei de lollige knaap: "20.000 pesos betalen" (ca. 7 euro) uhm DOEI!. Ik hou niet van zulke geintjes. Dus ik gaf hem uiteindelijk de keuze 1.000 of niets;) Op dat eiland ook geluncht, verse vis, met kop en al. Fijn etend tussen de vliegen, want elke hap die ik nam moest ik waakzaam zijn of er geen extra stukje vlees tussen zat.
De boottocht terug was ook een hele belevenis, er was namelijk behoorlijk veel wind en het water belaagde ons van allerlei kanten. Ieder moment kon de boot omslaan, wat natuurlijk doet denken aan de film Jaws, waarbij haaien om je heen cirkelen en graag een hapje van je lichaam nemen. Zo spannend was het net niet, maar wel kletsnat en behoorlijk fris, maar geniaal met zo'n snelheid over het water vliegen.

Palomino, een kalm strand waar de jungle en de zee wordt gescheiden door een zoete rivier, uniek! Een niet-toeristische plek, erg rustig en dus slecht geluiden uit de jungle hoort en de zee op de achtergrond suist. We werden vervoerd middels een motorbike, een helm? Tuurlijk niet, overbodig hier, alhoewel sommige zandweggetjes nog wel eens spannend waren.

Tayrona park, een schitterend nationaal park(junglezone) waar voorheen alleen zee was, vandaar de enorme rotsblokken verspreid over het gebied. De mooiste stranden tot nu toe.. wat een prachtplaatje met het tropische klimaat erbij. De heenweg hadden we geluk, want er kwam een tourbus voorbij en die vroegen of wij mee wilden rijden voor een kleine vergoeding. Graag! Want dit scheelde ons een lange wachtrij bij de ingang, een extra busoverstap en we werden ook nog eens rondgeleid.. ideaal dus:)

De boodschap dat het nog steeds geen winter is, doet mij angst aan en zou mij bijna mijn gedachte veranderen, maar twee maal mijn ticket gewijzigd hebben is voldoende. Echter misschien komt er geen winter, goed nieuws, want dan kan ik direct de plank op!
Lever, nieren en endeldarm getraind, een proces dat ik ga voortzetten in Nederland. Kilo's blijven dus in evenwicht.
Wijze lessen? welke;)?

Koos, dat prachtige lied doet mij meer denken aan carnaval, simpele lyrics waar je niet bij na hoeft te denken. De plannen van het ontzanden van de uiterwaarden klinkt mij als muziek in de oren! Zou Huissen dan toch aantrekkelijk genoeg worden om te verblijven..

Ik ga nog een aantal glorieuze dagen tegemoet nu, dus ik zeg alvast, cheers!!