Waar blijft de tijd..

Palawan, een schitterend eiland dat veel schoons te bieden heeft. Na een korte vlucht vanaf Manila kwam ik vroeg in de middag aan in Puerto Princesa. Een stad waar je prima een aantal dagen kunt verblijven. Een scooter huren was goed bevallen bij anderen, dus dan moest ik dit ook maar doen. Lekker met 80 km/h scheuren over de weg en mij tussen de tricycles en oude vrachtwagens een weg zien te banen. Geweldig! Onderweg even gestopt bij een klein kwekerijtje en daar gezellig gepraat met twee erg vriendelijke dames die mij enigszins wat konden uitleggen over hun plantensoorten. Het vergeet-mij-nietje heette hier simpelweg forget me not. 
Na een uur rondgereden te hebben en frisse lucht ingeademd te hebben van omringende groene berglandschappen ging ik de andere kant van het eiland op. Natuurlijk wilde ik even wat eten na een lange rit, dus stopte ik bij een restaurantje.    
Voordat ik mijn bord leeg had werd er een microfoon in mijn handen gestopt en was ik weer karaoke aan het zingen. Na 10 liedjes verder wilde ik teruggaan naar het hostel, totdat haar zoon binnenkwam en mij vroeg of ik al bij de baai van Puerto Princesa was geweest. Nope, dus wilde hij mij wel erheen brengen, top! Een prachtige locatie met veel beweging: dans- en muziekoptredens, eettentjes en veel gezelligheid. Na twee uur te hebben rondgeneusd vond ik het wel welletjes. Het was inmiddels al 21.00 uur en ik moest nog terug naar het hostel. Eerst ging ik nog even terug naar het restauarant waar ook zijn nicht ineens was. Na wat gebabbel werd ik uitgenodigd om in haar huis te verblijven. Tuurlijk doe ik zoiets! Het fantastische alleen rondreizen had ik weer te pakken - in een dag alweer. Helaas liepen er wel kakkerlakken en een rat toen ik binnentrad, maargoed. 
Verder heb ik in Puerto eiland gehopt, waarbij veel gesnorkeld. Het was weer zon, zee en strand, genieten!      
Een ander dagje heb ik een echte toerist uitgehangen. The underground rivertour. Met een boot een rivier betreden die onder de bergen ligt. Het leek een diep uitgeholde grot, waarbij prachtige sculpturen te zien waren, gevormd door de natuur. En vleermuizen die dit als hun huis hebben gemaakt. Het is niet voor niets één van de zeven wereldwonderen momenteel. Wat een kunstwerk!
Mijn haar groeide ook gewoon verder, dus ging ik het wagen om naar de kapper te gaan en hem zijn kunsten te laten vertonen. Een prima kapsel, wat mij een hele euro kostte, leuk prijsje.

Van Puerto Princesa ging ik naar El Nido, een klein plaatsje bekend om haar mooie strand en uitzicht. Een uitzicht waarbij je uitkeek op andere omringende eilanden die soms reiken tot zo'n 100m hoogte. Het is de plek waar je fantastisch kunt duiken en snorkelen, want het aanwezige koraal en sortinent vissen is uniek. Roggen, een zeeschildpad en allerlei ander mooi gekleurde vorm vissen mocht ik waarnemen. Het was super om weer te duiken, wat is het mooi om het leven onder water te zien.
In Puerto was ik mijn zwembroek vergeten, dus moest ik een nieuwe kopen in El Nido. Een hele zoektocht, want vaak hadden ze een te kleine maat - men is hier gemiddeld ca. 160 cm. - of het patroon erop was afgrijselijk. Maar ik had er een nodig, dus dan maar een lelijk ding aan. Helaas was hij na 1 dagje strand al gescheurd. Dus de volgende dag direct maar een nieuwe gekocht, want ik ging een eilandhoptour doen. Toen ik de boot inklom hoorde ik kkrgrhgrk, shit! Ook gescheurd, wat een goedkope troep/poepkwaliteit. Toen heb ik maar mijn sportbroekje gebruikt, want dit was smijten met geld.
Uiteindelijke heb ik twee tours gedaan, langs eilanden met stranden, palmbomen, lagunes en andere schitterende plekken waar je prachtig kon snorkelen of kon genieten van de omgeving. Het eten was ook goed verzorgd, verse vis, fruit en een heerlijke kokosnoot.

Nacpan beach, een minder toeristische trekpleister, vanwege de afstand. Koen had een scooter, dus konden we mooi crossen langs rijstvelden en schitterende berglandschappen om uiteindelijk te komen bij Nacpan beach. Een heerlijk rustig strand, waar je alleen de golven en wind hoort.
Tijdens een avondje uit in El Nido had ik een aantal locals leren kennen, waarbij een jongen toch even wilde weten of ik geen vrouw was. Meende hij dit nou? Ja, want hij vroeg het drie maal.. Het feit dat ik groenblauwe ogen had was raar voor hem als man. Toen ik hem ook drie keer had uitgelegd dat ik uit een land kwam waar het normaal is om andere kleuren ogen te hebben, geloofde hij mij, wat heb ik mij kapot zitten lachen!
Fijn met een van zijn vriendinnen gedanst die enigszins Zuid Amerikaans bloed in haar had. In combinatie met spaanstalige muziek was dit een topavond. Ik wilde hun graag nog even gedag zeggen, dus ging ik naar hun huis de volgende dag wat ongeveer 500m. van mijn hostel was verwijderd. De luxe toeristische zijde ging langzaamaan over in armoede. Ik was een beetje gechoqueerd over de daadwerkelijke leefsituatie in dit buurtje van haar. Huizen waren hutten van gemiddeld 4 bij 4 m2, waarin vaak 5-8 man sliepen.. Ook zij sliepen met 7 man in een hut. Wat wordt de gemiddelde toerist weer een doek voor de kop gebonden. Overigens hadden ze wel een schitterend uitzicht op de zee. Hoe weinig ze ook hadden, toch werd mij koffie aangeboden en lekkere zeevruchten - soort oesters. Wat een vriendelijkheid! Na een mooie rondleiding in hun buurt en een niet-toeristisch eiland te hebben verkend ging ik terug naar mijn hostel. Omdat ik mij zo goed behandeld voelde wilde ik wat terug doen, dus heb ik een doos vol met chocolademuffins voor de hele familie gekocht als kerstcadeautje. Zij blij, ik blij! Op de terugweg hoorde ik ineens geschreeuw van een hoop mannen, wat was er nu weer gaande? Een hanengevecht. Een typische traditie in de Filipijnen. 2 hanen worden tegenover elkaar gezet en moeten vechten voor het leven. Ik vond het best gestoord, maar die lui hadden de grootste schik en zetten ook geld in op welke haan won. Een potje voetbal levert mij toch meer plezier op, maarja dat is blijkbaar het verschil qua cultuur. Wat mij ook opviel was het drankgebruik, dat behoorlijk aan de hoge kant ligt. Ik had het idee en kon ook ruiken dat de locals wel van een glaasje rum hielden.        
ps. Mijn etensproeverij is weer flink uitgebreid met: krokodillenvlees, eendenhart, kippendarmen, varkensoor en varkenslever. Allemaal even lekker was het niet, maar toch is het minder vies dan ik dacht.
Na 6 dagen met Koen en Mark op te hebben getrokken moest ik er weer vandoor, terug naar Puerto Princesa. Weer even terug naar de familie daar en nog een keer dansen in een club met een lekker Red Horse biertje erbij. De volgende dag vloog ik terug naar Manila, waar ik zojuist nog een groot park heb bezocht, bestaande uit een klein dierenparkje, bloemenweide, amfibiengedeelte en een grote speelzon. Leuk om dit nog even te zien. Een prima afsluiting van de Filipijnen!
Ik ga nog even een laatste pint pakken, alvorens ik naar huis ga, snik!
  
beso beso, 
Een fijne kerst allen en tot gauw!